จินหวังเฟย

เรื่องย่อ จินหวังเฟย แปลไทย

จินหวังเฟย แปลไทย องค์การอนามัยโลกหยินจางนั่งอยู่บนเตียง นางกำลังคุยกับบุตรหญิงด้วยสีหน้าท่าทางแล้วก็แววตาสุภาพ มือชั้นยอดลูบคลำหัวที่ปกคลุมไปด้วยแพผมสีน้ำน้ำหมึกทิ้งตัวลงเช่นเดียวกันกับสายน้ำ บริเวณใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของจางหานเฟิ่งเงยขึ้นมา ดวงตาหงส์คู่นั้นทำให้เว่ยเหมยลียิ้ม แม้แม้กระนั้นในใจนั้นเล่ากลับลำบากใจ นางใกล้จะจากไป นางกลัวอย่างมากว่าลูกสาวจะอยู่ถัดไปยังไง ก็เลยกำชับเอาไว้เพื่อบุตรหญิงดูแลตนเองดีๆ‘เฟิ่งเอ๋อร์ ลูกจำต้องรักตนเองมากยิ่งกว่าคนอื่น’ ‘เพราะเหตุไรเราจำต้องรักตนเองมากยิ่งกว่าคนอื่นด้วยท่านแม่ เราไม่รู้เรื่องที่ท่านแม่กล่าวแม้แต่น้อย’ ดวงตาหงส์คู่นั้นกะพริบปริบๆมองดูไปที่มารดา
‘เพราะเหตุว่าเจ้าจะปวด เจ้าจะหนักใจ แม่ไม่ได้อยากมองเห็นเจ้ากลุ้มใจ รู้เรื่องไหม’ ‘เราฟังแล้วหลังจากนั้นก็ยังไม่รู้เรื่อง’
‘เจ้ายังเล็กนัก เจ้าเพิ่งห้าปีเอง แม้กระนั้นในอนาคตเจ้าจะเข้าจิตใจเมื่อคิดทวนคำกล่าวของแม่ เจ้าอย่าลืมอ่านหนังสือที่แม่เขียนเอาไว้ให้เจ้าเด็ดขาด อีกอย่างห้ามปลดปล่อยให้หนังสือพวกนั้นตกไปถึงมือของคนใดกันแน่ หรือ…เมื่อเจ้าจำรายละเอียดได้อย่างครบถ้วนแล้ว เจ้าต้องเผามันทิ้งเสีย!’ ‘เผาหรือ? เราไม่ต้องการที่จะอยากเผา! หนังสือพวกนั้นเป็นท่านแม่ที่เขียนขึ้นมา มันมีค่ากับข้ามาก’ บริเวณใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของจางหานเฟิ่งแกว่งไปๆมาๆอย่างปฏิเสธ ‘มันมีค่ากับเจ้ามากมายก็จริง แต่ว่ามันก็ทำให้เป็นอันตรายต่อเจ้ามากมายเช่นเดียวกัน’ องค์การอนามัยโลกหยินจางมีแววตาซึมเซามากขึ้นอีกห้าส่วน นางไม่ต้องการจากบุตรีไป แต่โรคของตัวนางร้ายแรงนัก ไม่บางทีอาจรักษาได้เลย ‘ยังไงเราก็ยังไม่รู้เรื่อง เพราะเหตุไรหนังสือพวกนั้นก็เลยเป็นโทษต่อเรา มันก็แค่หนังสือ’ จางหานเฟิ่งเป็นเด็กฉลาดหลักแหลม บางทีก็ไม่รู้เรื่องในสิ่งที่มารดากล่าว ดวงใจของนางมีความขัดแย้งยิ่ง โน่นเป็นหนังสือที่มารดาเขียนขึ้นมา ‘เนื่องจากว่าสิ่งที่แม่เขียนขึ้นมา มันมาจากอนาคต มันก็เลยก่อให้เกิดอันตรายสำหรับเจ้า แม่ถึงได้บอกกับเจ้าว่า…อย่าให้ผู้ใดกันอ่านเด็ดขาด เจ้ารู้เรื่องไหม’ องค์การอนามัยโลกหยินจางชี้แจงให้บุตรหญิงรู้เรื่องรวมทั้งสารภาพพร้อมรอยยิ้มสุภาพ ‘เรารู้เรื่อง…เรายังคิดออก ประเด็นนี้ท่านแม่ก็สั่งห้ามเราบอกเช่นเดียวกัน ท่านแม่เคยบอกข้าว่าท่านแม่เป็นศ.จ.ในมหาวิทยาลัยเมื่อชาติปางก่อน ท่านแม่มิได้กินน้ำแกงของคุณยายเมิ่งตอนจะผ่านสะพานไน่เหอ ศ.จ.เป็นคุณครู มหาวิทยาลัยเป็นโรงเรียน คำบอกเล่ากลุ่มนี้เราจะไม่บอกคนไหนเด็ดขาด!’
‘เฟิ่งเอ๋อร์ของแม่เป็นเด็กเฉลี่ยวฉลาด’ องค์การอนามัยโลกหยินจางยังคงใช้มือชั้นยอดลูบคลำผมสีน้ำน้ำหมึกที่ทิ้งตัวลงเหมือนกับสายน้ำของลูกหญิงไปอย่างช้าๆดูบำรุงรักใคร่ ‘เราเป็นเด็กเฉลี่ยวฉลาด เราจะเอาอย่างคำบัญชาของท่านแม่’ จางหานเฟิ่งยิ้มกว้าง ในปากของนางมีฟันซี่เล็กๆเรียงหน้ากันอย่างงดงาม

เล่มที่ 1-3 อ่านนิยาย